Het lijkt gisteren, maar in werkelijkheid was het 22 mei 1997. Vier kerels, jongens eigenlijk nog, hadden besloten om des avonds naar Mark Twain te gaan. Er werd overdag nog wat geklust aan jaarverslagen en newies aanname, maar het zwaarste AIESEC-werk zat erop. De tentamens waren ook nog ver weg, dus het was de hoogste tijd voor een gezellig en relaxed avondje uit.

Toendertijd, voor degenen, die in 97 nog niet in Enschede studeerden, deed je dat in Mark Twain. Mooi rad aan de muur waaraan je kon draaien om de prijs van 10 bier te bepalen. Goed, leuke kroeg dus en het bier stroomde rijkelijk. En hoe gaat dat dan. Dan wordt je melancholisch. Ja, sommigen worden dronken of slaperig of all of the above, maar wij werden melancholisch. 3 kerels, pardon, jongetjes, zouden doorgaan met AIESEC, de 4de ging naar Zweden om te studeren. Wat zou er gebeuren met de zo prille vriendschap, opgebouwd na een jaar hard samen werken, verschillende congressen en vele, vele borrels, waar ze behoorlijk dronken waren geworden op zijn tijd. Wat zou daarmee gebeuren dus?

En wat doe je dan als recht(s)geaarde student. Je besluit een dispuut op te richten. Ja, waarom niet. Naam? Nee hebben we niet, is ook niet nodig. Borrelkroeg? Ach, vinden we nog wel. Kleuren? Komt wel goed. Kortom: op de achterkant van de uitnodiging voor een of ander feestje hebben ze de illustere tekst opgeschreven: “bij deze is ons dispuut opgericht” en hebben daar allemaal hun handtekening opgezet. Dit papier is ook een tijdje bewaard gebleven, maar is intussen op onverklaarbare wijze verdwenen, zodat alleen de overlevering er no voor zorgt dat deze kennis bewaard blijft.

Dit mijne Heeren is het verhaal van 22 mei 1997. Daarna zijn de mannetjes nog flink dronken geworden neem ik aan en is erg nog een hoop geluld over vrienden en een naam, maar die kwam later pas en de kleuren, die ook pas later kwamen en de borrelkroeg, waar inmiddels ook genoeg over gezegd is. Maar door die stap die die 4 idioten in 1997 genomen hebben bestaat er nu zoiets als de Heeren van bURB. Een groep mooie kerels, sommige nog jongens eigenlijk, die ergens voor staan en die van het leven weten te genieten als wel de serieuzere kanten niet uit de weg gaan.

Als participant van zowel toen als nu ben ik buitengewoon trots op wat “ons dispuut” intussen is geworden. Toendertijd hebben we gezegd dat het een succes zou zijn als “ons dispuut” er over 5 jaar nog zou zijn (of was het nou 10?). We zijn zeer goed op weg en onder het nieuwe bezielende Praesidium zie ik het derde lustrum er ook zeker van komen. Volgend jaar echter is het onze 12de Dies en dat gaat gevired worden!


Met Waardige Groet,

Namens de Heeren van bURB,

Dhr. ir. J. Prinsen

Heer van het (H)eerste Uur